Coming Soon To People Who Can't Be Bothered

"Het Mistige Rooie Beest heeft je erg gemist, het ging niet zo goed met hem," vertrouwde mijn moeder mij toe terwijl ze mij op de terugweg van Schiphol naar huis een krentenbol toeschoof en mijn vaders nerveuze gepriegel aan de TomTom negeerde ("Pas als ik Apeldoorn op de verkeersborden zie staan, neem ik een bolletje, Trudy, nu niet!"). Terwijl ik ergens bij een bierhol in het middelpunt van Australië een groezelige toiletpot stond in te pakken voor gebruik, gleed de kat langzaam in de ZeikenWaarJeZeikenKan-modus en bezorgde zo mijn reumatische moeder (reumama) wat extra uurtjes huishoudelijk werk. Het arme beest kreeg er nog een lekkend oog bij ook. Dus het verbaasde me niets dat de kat vandaag al op de vensterbank stond te mauwen nog voor ik de dieselmotor had uitgezet. Dus schoof ik de tien kilo zware rugzak op mijn rug (waarvan 8 kilo zweet & brandend zand en 2 kilo muffe kleren) en liep ik het Kleine Stukje Huiswaarts. Waar ik begroet werd door een doorgedraaide kat, een schoon huis, twee dringende aanmaningen en een pak sinaasappelsap. Inmiddels zit ik schoongedoucht (maar nog steeds dikgestoppeld) aan de woonkamertafel, waar Foreigner speelt op de radio en ik wantrouwend word aangestaard door eerdergenoemde, ongeopende rugzak. Van de 354 foto's heb ik er al 23 een Blik van Goedkeuring gegeven, de rest mag ongeduldig blijven wachten tot morgen. Of overmorgen. Of whenever. Dus houd een oog open voor de prenten. Coming soon.